Αλήθεια. Α + λήθη. Δηλαδή θυμάμαι. Κι αφού θυμηθώ, δεν θα ξαναξεχάσω. Γιατί η ψυχή μου γνώριζε την αλήθεια, το αγαθό, πολύ πριν γεννηθώ εγώ. Όμως… την ξέχασε, από το σοκ που υπέστη μόλις εγκλωβίστηκε στο σώμα μου. Και μόνο οι δυνατοί και οι τολμηροί, σπάζοντας τα δεσμά τους με την ύλη, μπορούν να θυμηθούν την αλήθεια. Κι αν θυμηθούν και δουν το φως, έχουν το χρέος να το δείξουν και στους άλλους…

Τάδε έφη Πλάτωνας, πολλά πολλά χρόνια πριν. Κι αυτά κι άλλα πολλά ακόμη μας ¨λέει¨ με έναν μοναδικά ιδιαίτερο τρόπο η χοροθεατρική παράσταση Cave. Είχα καιρό να δω χοροθέατρο και χαίρομαι που χθες το βράδυ έκανα την συγκεκριμένη επιλογή. Δεν κρύβω ότι πριν την έναρξη αναρωτήθηκα για την διάρκεια της παράστασης, για το αν περιλαμβάνει πρόζα ή θα είναι μόνο κίνηση, μήπως δεν με ¨κρατήσει¨ κι άλλα σχετικά. Η παράσταση τελικά όχι μόνο με ¨κράτησε¨ ενώ δεν περιέχει ούτε μια λέξη, αλλά μου είπε χωρίς λέξεις τόσα πολλά, μου έδωσε τόσες εικόνες, με εξέπληξε, με συγκίνησε και τολμώ να πω πως μετά από πολύ καιρό ένοιωσα το ξεχασμένο και πολυπόθητο συναίσθημα του να φεύγεις από μια παράσταση και να νοιώθεις καλύτερος μέσα σου…

Για την αυθεντική μουσική σύνθεση του Γιάννη Πισιμίση και των Ionnix τι να πεις… Σίγουρα το cd της παράστασης θα παίζει για πολύ καιρό στο 12 τετραγωνικών δωμάτιο μου! Και οι χορευτές μπαίνουν στη σκηνή… Για την ακρίβεια εμφανίζονται κι εξαφανίζονται κατά τη διάρκεια της παράστασης ως δια μαγείας. Απόλυτα συγχρονισμένοι, σε βάζουν στην ιστορία με χίλιες λέξεις που δεν λένε κι όμως ζωγραφίζονται στα σώματά τους μέσω της πιο εκλεπτυσμένης και λεπτομερέστερης μορφής έκφρασης, αυτής του χορού. Πέφτουν, σηκώνονται, πετάνε, καταρρίπτουν, υποκύπτουν, συνεχίζουν, δρουν και αντιδρούν, …ένας ξεφεύγει, διαφεύγει, ανακαλύπτει, αποκαλύπτει, δεν το αντέχουν, δεν τον αντέχουν, δεν τον θέλουν, τι θα του κάνουν, τι θα μας κάνουν, πώς, γιατί…; Τόσα πολλά ειπωμένα και ιδωμένα από σώματα ικανά να στηριχτούν σε λίγα μόνο χιλιοστά του εαυτού τους κι όμως τόσο ελεύθερα, τόσο απίστευτα εκφραστικά.

Όλα αυτά πλαισιωμένα από ένα video art που προσθέτει ακόμα περισσότερο στην δραματουργία του έργου κι έρχεται να ενώσει το χθες με το σήμερα, το παρελθόν και το μέλλον, με μια συνολική εικόνα διαχρονικότερη από ποτέ. Μπορεί ο άνθρωπος τελικά να απαρνηθεί όσα του επιβάλλουν; Μπορεί να ξεφύγει από τα δεσμά της ύλης και να αγωνιστεί για όσα πραγματικά αξίζει να αγωνιστεί κανείς; Αντέχει να μάθει την αλήθεια ή το φως της τον τυφλώνει – μας τυφλώνει; Υπάρχει ελπίδα; Υπάρχει ελπίδα; Υπάρχει ελπίδα…;

Ένα συνοθύλευμα μουσικής, χορού και έκφρασης με κάθε δυνατό τρόπο. Η αλληγορία του μύθου του σπηλαίου της Πολιτείας του Πλάτωνα μέσα από την σύγχρονη ματιά της πολιτιστικής ομάδας Ηχόδραμα, στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Αν αγαπάτε τον χορό και την έκφραση, απλά δείτε το!!!

Ελένη Μυστικού

Πηγή: 12tetragonika.gr

Στο επί σκηνής έργο δώδεκα χορευτές δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους σε μια δραματοποιημένη απόδοση της αλληγορίας του σπηλαίου ακολουθώντας σύγχρονες χορογραφίες με ταυτόχρονες επεμβάσεις εικόνων και χρησιμοποιώντας αυθεντική μουσική, γραμμένη ειδικά για την παράσταση.

Ατμοσφαιρικό και ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Προσεγμένη δουλειά, εκφραστικά σώματα και απόλυτος συγχρονισμός προσφέρουν τα μέγιστα στο αρτιότατο αποτέλεσμα.

Πηγή: koukidaki.blogspot.gr

Μια σύγχρονη ματιά στην αλληγορία  της σπηλιάς, από το έβδομο βιβλίο του Πλάτωνα.

"Όταν οι φιλόσοφοι βασιλέψουν κι' οι βασιλιάδες φιλοσοφήσουν, μόνο τότε θα ευτυχίσουν οι λαοί".

Στην φανταστική Πολιτεία Καλλίπολη, κάτω απ' την γη , σε μια σπηλιά που έχει είσοδο ψηλά στην οροφή και προς  το φως, κάποιοι άνθρωποι ζουν εφ' όρου ζωής αλυσοδεμένοι στα πόδια και στον αυχένα. Δίχως να μπορούν να στρέψουν τα κεφάλια τους ολόγυρα, μεταφέρουν αντικείμενα από κάθε υλικό. 'Αλλοι μιλούν και άλλοι όχι.

Πίσω τους υπάρχει μια φλόγα που φωτίζει τα αντικείμενα, ρίχνοντας τις σκιές τους στα τοιχώματα της σπηλιάς. Οι φύλακες αποδίδουν τα σχήματα με όρους και έννοιες πιστεύοντας ότι οι σκιές είναι πραγματικές. Αν κάποιοι ελευθερωθούν και βγουν έξω, τυφλωμένοι από την λάμψη του ήλιου, θα επιστρέψουν. Αν συνηθίσουν το φως, θα δουν το Αγαθό, την Αλήθεια και λυπούμενοι τους συντρόφους τους γυρίσουν πίσω να τους διδάξουν  την αλήθεια, ίσως συναντήσουν μίσος και αντίδραση.

Η Ομάδα Ηχόδραμα, με την δυναμική χορογραφία, αποδίδει ικανοποιητικά την διαμάχη ανάμεσα στον κόσμο των ιδεών και των αισθητών πραγμάτων.

Με την μουσική να πρωτοστατεί συγκινησιακά στον ρυθμό του χρόνου, με τον ζεστό φωτισμό, τα λαμπυρίσματα και τις ανταύγειες της φωτιάς, οι χορευτές εκφράζουν ενδοσκοπικά τον εγκλεισμό, τον πόνο, το συναίσθημα προς την ελευθερία και την γνώση. Αναμετριούνται με τον φόβο, με ένταση επιθετική και λυτρωτική και εμείς αφουγκραζόμαστε τις αντιδράσεις, τους πειραματισμούς, τις δυνατότητές τους.

Λιτά γκρι κοστούμια με τον πρώτο χορευτή στο λευκό της Αλήθειας, Video art προβολές που οδηγούν από την  σπηλιά του Πλάτωνα, στην σύγχρονη Χρηματιστηριακή σπηλιά των κοινωνικών εξελίξεων, η αξιόλογη χορογραφία δίνει το στίγμα της Ελπίδας. Της Ελπίδας που γεννιέται στο φως των παιδικών ματιών.

Καλή σας θέαση.

Από τη Χαρά Κιούση

Πηγή: cosmo.gr